Volwassenen die kampen met psychische problemen zoals angststoornissen, depressie, alcoholverslaving, zullen vanaf dit najaar nog maar 11 euro moeten betalen als ze naar de psycholoog gaan. Ze hebben hiervoor wel een voorschrift nodig van de huisarts of psychiater. De terugbetaling geldt voor 4 sessies en kan eventueel nog verlengd worden met 4 extra sessies.
Ook dit jaar maakten we een overzicht van de terugbetaling van psychotherapie en psychologische begeleiding door de mutualiteiten. De terugbetaling van consultaties bij een psycholoog, psychotherapeut of klinisch orthopedagoog zijn niet inbegrepen in de verplichte ziekteverzekering. Ziekenfondsen betalen hier soms een deel van terug. Het gaat om aanvullende voordelen en diensten die verschillen per ziekenfonds. In ons overzicht vind je de terugbetaling die voorzien wordt door de ziekenfondsen. Daarnaast vind je een samenvattend document dat op één pagina samenvat welke terugbetaling elk ziekenfonds biedt. Er is een versie voor de doelgroep kinderen en jongeren en een versie voor de doelgroep Volwassenen.
Ervaringsdeskundige Kristof Stubbers schreef een boeiend opiniestuk over zijn plaats als ervaringsdeskundige. Je kan het lezen op de website van Sociaal.net.
De federale regering bereikte recent een akkoord over een aantal socio-economische maatregelen. Zo zullen mensen met matige psychische problemen binnenkort een terugbetaling krijgen van een kortdurende behandeling bij een klinisch psycholoog of klinisch orthopedagoog. De terugbetaling geldt wel pas na doorverwijzing door de huisarts. De terugbetaling start waarschijnlijk eind 2018 . OPGanG is blij met deze historische beslissing want dit kan de drempel verlagen om psychologische hulp in te schakelen. Momenteel is het nog niet duidelijk hoe hoeveel de terugbetaling van een bezoek aan de psycholoog zal bedragen. OPGanG hoopt ook dat deze terugbetaling in de toekomst uitgebreid kan worden.
De tarieven die Centra Geestelijke Gezondheidszorg (CGG) aanrekenen aan patiënten, zijn wettelijk vastgelegd in een besluit van de Vlaamse Regering. De overheid wilde dit aanpassen en vroeg via OPGanG de mening van patiënten(vertegenwoordigers). Wat vinden ze van de huidige tarieven? Zouden ze online hulpverlening overwegen? Is het fair om mensen te laten betalen als ze hun afspraak niet tijdig annuleren? De antwoorden hierop vind je in het artikel hierover dat verscheen in Samenspraak 88 (juni 2017), de Nieuwsbrief van het Vlaams Patiëntenplatform.
Dit filmpje geeft tien tips om te communiceren over mensen met psychische aandoeningen. De beelden en woorden (frames) die we gebruiken om hierover te spreken, beïnvloeden het leven van mensen met een psychische kwetsbaarheid en dat van hun naasten. Hun herstel, hun terugval, hun welbevinden, hun zelfstigma. Een samenleving moet zich van die invloed bewust zijn. Dit filmpje en de bijhorende publicatie willen streven naar genuanceerde communicatie over psychische aandoeningen. Naar communicatie die niet stigmatiseert. De twaalf frames en counterframes houden ons een spiegel voor.
In het najaar van 2017 lanceren het Vlaams Expertisecentrum Suïcidepreventie (VLESP) en de Associatie Beeldvorming (Te Gek!? en de Vlaamse Vereniging voor Geestelijke Gezondheid) een campagne rond het herkennen van signalen van psychische kwetsbaarheid. Het doel van deze campagne is de algemene bevolking sensibiliseren om alert te zijn voor signalen van psychische kwetsbaarheid bij mensen in hun omgeving en aansporen om hierover in gesprek te gaan en samen op zoek te gaan naar hulp.
Steeds meer ervaringsdeskundigen gaan aan de slag binnen de geestelijke gezondheidszorg of doen beleidswerk. Een aangepast statuut en wettelijk kader ontbreken echter nog.
OPGanG liet het onderzoek 'Het tewerkstellingsstatuut van ervaringsdeskundigen in de geestelijke gezondheidszorg' uitvoeren door het HIVA-KU Leuven. Hieruit blijkt dat het uitwerken van één statuut niet de te volgen weg is. We moeten eerder werk maken van het bekendmaken, correct toepassen en verbeteren van bestaande statuten en maatregelen. OPGanG gaat hiermee aan de slag, samen met geïnteresseerde partners.
Dwangmaatregelen komen nog veel te vaak voor binnen de geestelijke gezondheidszorg. Bovendien is de toepassing ervan vaak ondermaats. Nochtans zijn dit meestal zeer negatieve en soms zelfs traumatische ervaringen voor patiënten en hun omgeving. OPGanG en het Vlaams Patiëntenplatform publiceerden een standpunt over het gebruik van dwangmaatregelen in de GGZ.